Kalligrafie als pauzeknop – van moeten naar mogen

 

Soms voelt een dag als een aaneenschakeling van moeten.
Moeten presteren. Moeten reageren. Moeten voldoen.
En voor je het weet, leef je vooral op de automatische piloot, terwijl je ergens diep vanbinnen verlangt naar een rustiger ritme. Naar ademruimte.

Ik kende dat gevoel maar al te goed. Tot mijn lichaam op een dag letterlijk de pauzeknop indrukte. Mijn gezondheid zette me stil, en niet voor even. Waar ik eerst gewend was om door te rennen, werd ik nu gedwongen om af te remmen. En eerlijk: ik vond dat doodeng. Want wie ben je die van binnen, als je even niet kunt doen?

Maar juist daar begon iets belangrijks. Ik ging van functioneren naar voelen.
Van overleven naar opmerken. Van moeten naar héél voorzichtig mogen.

 

Hoe kalligrafie mijn rustpunt werd

In die periode ontdekte ik dat kalligrafie niet alleen een fijne creatieve bezigheid voor mij was, maar ook iets veel waardevollers: een pauzeknop.

Elke lijn die ik zette, dwong me om langzamer te bewegen dan mijn hoofd gewend was. Elke letter vroeg om aandacht en liet me loslaten wat er niet toe deed.
Geen verwachtingen. Geen haast. Alleen adem, ritme en inkt.

Terwijl mijn hand schreef, viel mijn hoofd stil. Die stilte werd verslavend, op de mooiste manier.

 

De kracht van vertragen

Sindsdien besef ik dat vertragen geen luxe is, maar een levenshouding. Het is geen zwakte om af te remmen, het is wijsheid.

Vertragen betekent niet dat je de wereld achter je laat. Het betekent dat je weer naast jezelf komt te staan, in plaats van voortdurend vooruit te rennen.

Voor mij is kalligrafie daar mijn dagelijkse herinnering aan. Een oefening in aanwezig zijn. In mogen zijn, zonder iets te hoeven bewijzen.

 

Misschien herken jij het ook

Misschien zit jij ook midden in de drukte van alledag. Misschien voel je dat je verlangt naar even stilstaan, maar weet je niet goed hoe. Dan hoop ik dat mijn verhaal je hieraan herinnert:

Je hoeft niet eerst alles op orde te hebben voordat je mag vertragen. Je mag pauzeren, óók in het midden van de chaos.

En of jouw pauzeknop nu schrijven, wandelen, muziek, stilte, tuinieren of iets totaal anders is, gun jezelf dat moment.

Al is het maar één bewuste ademhaling. Eén letter. Eén lijn.

Misschien herken je dat verlangen naar een pauzemoment voor jezelf ook. Als je nieuwsgierig bent hoe kalligrafie daarin een rol kan spelen, neem dan hier eens een kijkje voor laagdrempelige manieren om te starten of je eigen schrijfritueel te laten groeien. Op jouw eigen tempo, zonder moeten.

 

Dankjewel dat je meelas.
Wil je dat ik in een volgende blog vertel hoe ik kalligrafie inzet als ontspanningsritueel, of welk materiaal daar het meest geschikt voor is? Laat het me weten, dan schrijf ik daar graag verder over.